Amosando publicacións coa etiqueta humor. Amosar todas as publicacións
Amosando publicacións coa etiqueta humor. Amosar todas as publicacións

xoves, 22 de abril de 2021

[21DEG: Día 17] Como che vai?


Hoxe, día 17 de 21DEG, toca un «Como che vai?». Para evitar preguntas e respostas repetitivas, ofrecémosche temas de conversa complementarios.

Un dos prexuízos lingüísticos máis difundidos é o da suposta «imposición do galego». É curioso que esta idea teña aceptación entre algunhas persoas cando moitos/as de vós xa tedes comentado que sendo galegofalantes de pequenos, a presión na escola fixo que vos instalásedes no castelán ata hoxe. Pero hai moitos outros datos, como vemos deseguido, que tirán abaixo esa falsa idea da «imposición do galego».


Son moitos os prezuízos que afectan á nosa lingua («a imposición do galego», «o galego íllanos ou limítanos», «o galego é de pailáns», «o galego non paga a mena porque é minoritario»....). Todos actúan como freos da recuperación do prestixio e dos usos dun idioma. Aquí tedes unhas pezas de humor gráfico coas que o debuxante Luís Davila pretende denunciar e criticar algúns deses prexuízos.

1

2

3

4

5

6

Imos agora coas túas reflexións do «Como che vai?»: 
—Como o levaches hoxe? Ves evolución no teu galego? 
—Máis alá do punto que supón na avaliación, que cousas positivas ves en 21DEG?
—Como ves a implicación no proxecto 21DEG entre os teus compañeiros e compañeiras? 
—Podes comentar agora os diferentes chistes de Luís Davila? Que cres que pretende expresar cada un?

xoves, 15 de abril de 2021

[21 DEG: Día 10] O reto: Un chisco de humor


De novo, «O reto». Desta vez tócache desenvolver todos os teus dotes de narrador/a cómico/a. Mais antes, para te inspirar, escoita a Quico Cadaval, autor teatral, actor e contacontos de Ribeira. Este monólogo, titulado «Os coruños» é, se cadra, unha das mellores pezas cómicas orais creadas nunca na nosa lingua. E ademais tócanos moi de preto. Seguro que soltas unhas boas gargalladas!
 

Obviamente, non se che esixe que o fagas tan ben como Quico Cadaval. Simplemente debes gravar o teu propio monólogo de 3 minutos. Aí van unhas ideas. Podes:
• Contar algunha anécdota persoal ou familiar que resulte moi graciosa.
• Relatar algunha historia cómica que che contasen os maiores.
• Contar uns chistes (ollo!, non deben ser sexistas, nin racistas...).
• Combinar as opcións anteriores.
• En caso de que non chegues aos tres minutos, podes comentar tamén (se queres) o monólogo «Os coruños».
Antes podes ensaiar un chisco! Ánimo!

domingo, 11 de abril de 2021

[21 DEG: Día 06] O reto: Márcate un «Dígocho eu!»


Observa estes dous vídeos. Seguro que non das apreciado a diferenza entre o «Dígocho eu» orixinal e o de imitación. Ha! Ha! 

 


O reto de hoxe é que graves un «Dígocho eu» imitando os da xornalista Esther Estévez. Xa sabes, centránte na corrección dalgún erro común na lingua galega e fai un vídeo explicando como evitalo. Para inspirarte e collerlle o xeito, recomendámosche que visites a súa canle en Youtube. Dámosche unhas suxestións:
• Elixe un erro ou mellor varios que teñan algo en común.
• Investiga a forma ou formas galegas correctas que cómpre usar para evitar esa incorrección.
• Pensa na mellor forma de visualizar q cuestión. Por exemplo: se falas sobre os castelanismos *tenedor, *cuchara e *cuchillo e dis que cómpre usar garfo, culler e coitelo colle eses cubertos da cociña e amósaos para exemplificalo. 
• Ponlle toda a CREATIVIDADE e HUMOR que queiras: podes disfrazarte, poñer perruca, facelo na rúa, buscar un «axudante», editar o vídeo...
Xa sabes, intenta chegar aos 3 minutos e envía o teu vídeo.

sábado, 14 de abril de 2018

[21 DEG: Día 12] O reto: A entrevista




Aquí tedes a David Amor a entrevistar a Xosé A. Touriñán. Estes dous cómicos e actores galegos axúdannos a introducir, con humor, o reto de hoxe: unha entrevista. 

Chegou a fin de semana e, se cadra, tes algo máis de tempo. Escolle unha persoa que che interese: pode ser un familiar ou alguén da túa contorna que creas que paga a pena entrevistar (en galego, claro). Podes orientar a entrevista ao teu gusto: falar sobre a súa vida pasada, sobre o seu traballo, sobre os seus gustos e afeccións, sobre a cuestión da lingua... Como ti vexas

É moi conveniente unha mínima planificación previa. Un guión básico con algunhas preguntas pode ser útil.

Presenta esa persoa e procura que a conversa sexa fluída. E xa sabes, tres minutos mínimo.

Ánimo!

Lucía Costa López, 3ESOA

martes, 10 de abril de 2018

[21 DEG: Día 08] O reto: Hoxe, humor!




Arriba, un fragmento d’A Repanocha, un histórico programa de humor da TVG. Contar ben os chistes e contos humorísticos non é doado. Hoxe o reto consiste simplemente en gravares un monólogo de humor de 3 minutos. Aí van unhas ideas. Podes:

—Contar algunha anécdota persoal que resulte moi graciosa.
—Relatar algunha historia cómica que che contasen os maiores.
—Contar uns chistes (ollo!, non deben ser sexistas, nin racistas...). Se non sabes, podes probar con estes:
DE EMPREGADO A EMPREGADO:
—Xa sabes que o xefe morreu?
—Si, pero gustaríame saber quen era o que morreu con el.
—Por que o dis?
—Non liches a esquela que a empresa puxo...
«e con el foise un gran traballador».
NA FARMACIA
—Bos días, ten algún medicamento para a indecisión?
—Por suposto. Píldoras ou xarope?
—Estámosche bos!!
DOUS AMIGOS
—Os meus pais eran moi indecisos.
—Xa o sei, Ricarlos.
DOUTORA A ESTUDANTE DE MEDICINA
—O paciente ten un cadro de vómitos e diarrea.
—Recoiro, como está o mundo da arte moderna!
DOUTOR E PACIENTE
—Doutor, saíronme unhas manchas nas pernas.
—E dóenlle? Pícanlle?
—Ben, unhas pican e outras non.
—Iso son pigmentos de Padrón, seguro.
FILLO E NAI
—Mamá, dinme que teño un futuro de soldador.
—Desolador
—Iso.
NO RESTAURANTE
—Camareiro, cal é o seu mellor viño tinto?
—Quere que lle traia ao somelier?
—Pois vale, ese mesmo. «Aosomelier» con gasosa.
Podes ensaiar e despois facer a túa gravación.

Candela Suárez Pernas, 3ESOA

luns, 1 de maio de 2017

[21 DEG: Día 14] O reto: Un chisco de humor



De novo, «O reto». Desta vez tócache desenvolver todos os teus dotes de narrador cómico. Mais antes, para te inspirar, escoita a Quico Cadaval, autor tetral, actor e contacontos de Riveira. Este monólogo, titulado «Os coruños» é, se cadra, unha das mellores pezas cómicas orais creadas nunca na nosa lingua. E ademais tócanos moi de preto. Seguro que soltas unhas boas gargalladas!


Obviamente, non se che esixe que o fagas tan ben como Quico Cadaval, simplemente debes gravar o teu propio monólogo de 3 minutos. Aí van unhas ideas. Podes:
—Contar algunha anécdota persoal que resulte moi graciosa.
—Relatar algunha historia cómica que che contasen os maiores.
—Contar uns chistes (ollo!, non deben ser sexistas, nin racistas...).
—Combinar as opcións anteriores.
Antes podes ensaiar un chisco! Ánimo!

martes, 17 de maio de 2016

Feliz Día das Letras


Unha vez máis, unha peza xenial de Luís Davila. Non deixes de visitar O Bichero. No Días das Letras, unha ollada positiva e cun sorriso sobre a nosa lingua: falta fai!

sábado, 5 de marzo de 2016

Retratos de xente moi especial

Deseguido máis dos vosos traballos. Desta vez, algunhas das mellores descricións de persoas feitas este trimestre polo alumnado de 3 ESO. Claro que os protagonistas son algo particulares: Frankensteinstein, Putintín, Barack Obambi... Unha idea «diferente», inspirada nun post de Xogosdelingua, para practicarmos a elaboración de retratos (esas descricións que combinan trazos físicos e de personalidade).

 
Frankensteinstein
Frankensteinstein é un ser de cor verde, cos ollos marróns, unha gran melena despeluxada e un par de parafusos nos lados da cabeza.
El é amable, pero ás veces ponse un pouco pesado, xa que, cando ten fame, non para de buscar sesos polo mundo adiante. Tamén é moi listo, tanto que ás veces a xente non o entende, e parece coma se fose parvo.
Non é unha persoa que teña moitos medos, pero aínda ten un par deles. Danlle medo algúns humanos, sobre todo se van con antorcha e coitelos. E tamén lle ten medo aos lóstregos e ás treboadas.
De pequeno, as súas notas eran moi malas debido a que el era superior aos demais no ámbito das matemáticas e considerábase un incomprendido, polo que non lles facía caso aos profesores e suspendia moitas asignaturas. Tampouco tiña moitos amigos, xa que era diferente aos demais, pero a el dáballe igual porque tiña un can moi amigable que lle facía compañía. Cando xa era un adulto, debido aos seus éxitos, foi adquirindo amizades. Ao mesmo tempo, tamén gañou
un premio Nóbel, o que o levou a gañar moita fama.
O seu pai tamén é o seu creador e, curiosamente, tamén é o creador da súa muller. A ela gústalle axudar ao seu home nos seus estudos.
Adrián Sierra Teijeiro, 3ESO-B
 
Putintín
Putintín é un xornalista insaciable e á vez un político poderoso. Ten o pelo curto, é louro e ten un característico topete. Ten a cara redonda e as orellas e os ollos pequenos e de cor escura. Ten a boca e o nariz grande e o pescozo curto. Putintín é alto e delgado pero está sempre en forma, gústalle o deporte e practícao a miúdo.
A súa idade é difícil de determinar: parece un adolescente pero o seu queixo dinos que xa é unha persoa adulta. Fala francés e ruso perfectamente e ten facilidade para aprender idiomas. É moi intelixente e enxeñoso, prudente e paciente e ten moita forza física. Putintín non fuma pero ás veces bebe vodka. É moi sensible ante a inxustiza e é capaz de sacrificarse por socorrer aos débiles.
Ten dúas profesións. A máis importante é a de ser presidente de Belrrusia. Belrrusia é unha das nacións máis poderosas do mundo. Adoita vivir en Belrrusia pero ten moitos asuntos que tratar a diario e viaxa bastante ao estranxeiro para reunirse con outros presidentes. Nestas reunións hai persoas que son os seus amigos e outras son inimigos. Antes de ser presidente, Putintín foi espía e despois xefe dos espías de Belrrusia. Putintín sabe conducir todo tipo de vehículos incluídos avións e carros de combate e fai moito deporte. Tamén lle gustan os paseos polo campo co seu inseparable amigo Milú. Milú é un can de cor branca que o acompaña a todas partes.
Nos seus intres libres Putintín dedícase ao que realmente lle gusta, que é traballar de investigador e xornalista. É moi famoso polas súas investigacións e resolveu moitos casos complicados. É un heroe humano, é dicir, non ten superpoderes coma os heroes do cómic. Cando traballa de xornalista sempre vai vestido cun abrigo de cor beige e pantalóns «bombachos». Ten boa puntería e necesita practicar a diario porque o seu posto de presidente e de investigador son profesións moi perigosas. Cando traballa como investigador, non ten secretarios nin gardacostas para defendelo nas súas perigosas misións. El mesmo toma todas as medidas e decisións, investiga situacións sospeitosas, interroga as persoas, examina documentos e descobre viláns e crimes.
Putintín ten moitos amigos como o capitán Haddock e o seu can Milú. Só o capitán Haddock (capitán da mariña mercante) lle chama polo seu nome: Vladimir. Tamén ten amigos na policía: Hernández e Fernández. Son dous policías secretos idénticos, que só se diferencian nos seus nomes e apelidos e nos seus bigotes. Visten case sempre de negro, con bastón e chapeu fungo.
Non se sabe nada da súa familia e el non quere contar nada porque non lle gustan as entrevistas a pesar de ser xornalista.
Alicia Vecillas Valle, 3ESO-B
 
Barack Obambi
Barack Obambi é moi simpático e divertido porque une a figura dun político de hoxe cun personaxe de ficción ou debuxo animado do século pasado. É a mestura da cara do home e do cervato. A parte de arriba da cabeza é a de Bambi e a de abaixo, a de Obama, o presidente dos Estados Unidos de América.
Ten unhas orellas grandes, picudas e peludas. Son de dúas cores: a parte dianteira é branca e a parte traseira é marrón. O seu pelo é curto e marrón, como a parte traseira das súas orellas. A súa fronte é grande e despexada. Os seus ollos son moi grandes e, ao redor deles, ten uns círculos brancos que fan destacar os seus ollos castaños e ovalados. Debaixo do nariz, que é recto, ten unha mandíbula grande, puntiaguda e afiada e con liñas de expresión na pel ao redor da boca. Os seus beizos, grosos e ben definidos, deixan ver uns dentes perfectos e moi brancos, que contrastan coa súa pel, de cor escura.
Leva traxe escuro e camisa branca con gravata de cor prateada. Debido ao seu traballo, ten que ir vestido formal e acorde á ocasión. A fotografía dá sensación de simpatía e alegría. A súa mirada transmite tenrura, sensibilidade e inocencia e o sorriso, decisión, poder e forza. O conxunto da fotografía é agradable, aínda que aumentaría esa sensación se fose de cor natural e non en branco e negro.
Marcos Camoira Fernández, 3ESO-A

 
Spockahontas
Spockahontas, é unha moza metade humana, metade vulcana, que ten que loitar entre manter o seu espírito libre seguindo os ditados do seu corazón (pola súa parte humana) ou facer caso ao que lle indica a lóxica e a razón (pola súa parte vulcana).
Chegou á Terra na nave Enterprice, na compaña dos seus pais. Aínda hoxe conserva a nave, e as veces viaxa ata Vulcano onde lles conta como é a súa vida na Terra e o que está a acontecer nela, pero non ten pensado voltar para vivir con eles xa que se atopa moito mellor vivindo entre os humanos. Actualmente vive nun pobo indio, en Virxinia.
Fisicamente ten un rostro alongado, e nel podemos diferenciar a simple vista a súa doble orixe, con rasgos máis vulcanos na parte superior do rostro. Ten unhas cellas levantadas e picudas que lle dan aspecto serio, e cun cello apertado que a fai parecer moito maior. O seu nariz é grande ao igual ca as orellas, mentres ca os ollos son escuros e pequenos, cunha mirada entre triste e pensativa. A metade inferior, en troques, ten unha pel moi suave, e uns beizos carnosos que non casan nada co resto do seu rostro. O seu pescozo é moi longo e delgado. Ten un pelo moi longo e negro, e chama moito a atención o seu floco moi curto que é característico nos peiteados dos habitantes de Vulcano. É alta e moi delgada, cunhas pernas e brazos moi longos que lle dan un aspecto moi atlético.
Ten un carácter aberto e moi alegre. Sempre intenta ser amable con todo o mundo, aínda que a simple vista pode parecer arisca polo seu cello apertado, pero é todo o contrario, quizais este xesto ten máis de preocupación ao ver as inxustizas e non atopar o modo de rematar con elas. De nena, debido a súa parte non-humana, foi obxecto de burla por parte dos compañeiros e iso fai que odie calquera inxustiza e loite porque ninguén sufra por ser diferente. É moi leal e pola súa familia é capaz de por en perigo a súa propia vida.
É unha moza moi traballadora e con moita sabeduría, e sempre se atopa disposta a axudar os demais, polo que é moi querida entre a xente da súa tribo onde a súa opinión sempre é tida en conta.
Paula Ramos Pan, 3ESO-A

martes, 28 de abril de 2015

Rosalía, universal


Estamos estes días a voltas con Rosalía de Castro. Aproveitando a ocasión, arriba tedes unha emocionante versión de «Adiós ríos; adiós, fontes», primeiro poema en galego composto por Rosalía de Castro con escasos 20 anos. Os que recitan e cantan son os nenos e nenas do St. Mary's School, en Mullaghbawn (Irlanda). Unha boa proba da universalidade da nosa Rosalía. Pero hai moitas máis. Coñecías ti estes datos curiosos?
Sabías que...?
Só dúas literaturas do mundo teñen como «autor/a fundacional» unha muller: a literatura xaponesa (con Murasaki Shikibu, que no século XI escribiu Genji Monogatari, a primeira novela da literatura universal, no sentido moderno do termo) e a literatura galega (con Rosalía de Castro).
Sabías que...?
Ademáis de ser a escritora emblemática da literatura galega, Rosalía é considerada (xunto con Gustavo A. Bécquer) a precursora da poesía moderna en lingua castelá.
Sabías que...?
O recoñecemento a Rosalía de Castro fixo que se lle dedicasen monumentos non só en Galicia (Compostela, Padrón, Vigo, Lugo, Rianxo...) senón tamén fóra de Galicia (Barakaldo, Porto, Lisboa, Montevideo, Bos Aires...).
Sabías que...?
Os poemas de Rosalía foron traducidos a linguas como o inglés, o francés, o alemán, o ruso, o xaponés, o éuscaro, o hebreo, o turco, o hindi...
Sabías que...?
O pasado 24 de febreiro, día en que se cumprían 178 do nacemento de Rosalía, o buscador Google homenaxeou a autora de Cantares Gallegos e de Follas Novas dedicándolle un dos seus doodles.
Mais, en fin, Rosalía non é só unha solemne figura literaria. Tamén podemos vela con sentido do humor. ;-)