A lingua non é un elemento monolítico e uniforme. Non todos os falantes dun idioma o usan do mesmo xeito; pola contra, dependendo das circunstancias (o tempo, o lugar, a situación...) empregan diferentes variedades da lingua.
A. Variedades históricas (ou diacrónicas)
Son as formadas polas diferenzas das linguas ao longo do tempo. Así, como o galego falado no século XII non é igual ca o do século XXI.
B. Variedades sociais (ou diastráticas)
Son as variedades que veñen determinadas por factores como o nivel cultural, a idade… Non todas as persoas teñen o mesmo nivel de coñecemento da lingua e, polo tanto, uns falantes expresaranse con maior ou menor corrección lingüística ca outros. As variedades sociais son chamadas tamén niveis de lingua: nivel culto, nivel medio e nivel vulgar.
C. Variedades xeográficas (ou diatópicas)
Son as variantes que unha lingua presenta nas distintas zonas xeográficas nas que se fala. Cada lugar presenta uns trazos lingüísticos característicos. Segundo como se distribúen, descríbense tres grandes bloques dialectais: occidental, central e oriental.
D. Variedades situacionais (ou diafásicas)
Son as modalidades de fala que escolle o falante segundo a situación comunicativa na que se atope: unhas veces de xeito espontáneo e outras de maneira máis formal.
Ningún comentario:
Publicar un comentario