Despois do esplendor medieval, a nosa lingua entra nun longo período de decadencia. Son os chamados Séculos Escuros (sécs. XVI, XVII e XVIII), caracterizados por unha ausencia case total do galego nos usos formais e na escrita.
Nos seguintes gráficos, vemos ben como evolucionou ao longo dos séculos a funcionalidade das linguas en contacto en Galicia desde a época medieval ata o século XIX.
Séculos XII-XIV (esplendor medieval). O galego é a lingua normal e propia do territorio en todas as clases sociais e contextos. Para a función cultural e especialmente para a internacional (intercompresión con persoas con outros idiomas) empregábase o latín.
Séculos XVI-XVIII (período de decadencia). O reino de Galicia comeza a perder poder e supedítase á coroa de León e despois á de Castela. O galego (lingua minorizada) comeza a ser desprazado progresivamente en case todas as súas funcións polo castelán (lingua dominante).
Século XIX (Rexurdimento). Galicia segue a ser maioritariamente monolingüe en galego, mais continúa o retroceso da súa funcionalidade debido á diglosia. No ámbito cultural, por primeira vez desde a Idade Media, o galego comeza a recuperarse grazas ao labor dos pensadores e escritores do Rexurdimento.
O vídeo de hoxe é a segunda parte do capítulo «Lingua de reis, lingua do pobo», da serie documental Historias de Galicia, que xa comezamos a ver aló atrás. Nel fálasenos da situación do noso idioma nestes séculos e da figura do ilustrado Frei Martín Sarmiento.
Ningún comentario:
Publicar un comentario