Que din os rumorosos?

Emocionante interpretación do himno galego no estadio de Riazor o novembro pasado no último encontro Depor - Celta.

Estamos estes días con Eduardo Pondal, o autor do poema «Os pinos» que lle serviu de letra. Cunha composición musical de Pascual Veiga, o noso himno foi interpretado por primeira vez fóra de Galicia, na Habana (Cuba), en 1907. 

Os pinos

Que din os rumorosos(1)
na costa verdecente,
ao raio transparente
do prácido luar?
Que din as altas copas
de escuro arume(2) arpado(3) 
co seu ben compasado
monótono fungar?

Do teu verdor cinguido(4)
e de benignos astros,
confín dos verdes castros
e valeroso clan,
non des a esquecemento
da inxuria(5) o rudo encono;
desperta do teu sono
fogar de Breogán.

Os bos e xenerosos
a nosa voz entenden
e con arroubo(6) atenden
o noso ronco son,
mais sóo os iñorantes
e férridos(7) e duros,
imbéciles e escuros,
non nos entenden, non. 

Os tempos son chegados
dos bardos das edades
que as vosas vaguedades(8)
cumprido fin terán;
pois, donde quer, xigante
a nosa voz pregoa
a redenzón da boa
nazón de Breogán.

(1) rumorosos: que causan rumor, refírese aos piñeiros.
(2) arume: folla do piñeiro.
(3) arpado: de son agradable, como o son da arpa.
(4) cinguido: rodeado, axustado.
(5) inxuria: ofensa grave de palabra ou obra.
(6) arroubo: estado de quen sente gran pracer e admiración.
(7) férridos: férreos, duros, crueis.
(8) vaguedades: aspiracións, desexos. 

Un himno que conta con ducias de versións musicadas (como podes comprobar aquí). Unha das máis especiais é esta creada polo beatboxer galego Carlinhos Gende. Que vos parece?